Toleo por ela

Galicia, xardín e cuna

de Curros e Rosalía,

Dios me axude e a fortuna 

pra ir a ela algún día.

Xa sinto que pouco a pouco

vaise a miña mocedá

co fuxir da vida e logo

sin cartos para embarcar.

Cando d´esto me recordo

danme ganas de chorar.

A razón: Porque vou vello

e váiseme o folgo xa

para ir ver as rapaciñas

que mulleres xa serán,

alegres pol-as campiñas

oir o merlo silbar;

a armonía do xilgueiro,

o reiseñor no luar,

os rapaces no quinteiro

cas rapazas a enredar;

estalar no aire os fogos

o día de San Xulián,

nas procesións os gaiteiros, 

as campanas a tocar,

 xunto a ribeira as pescas,

berreando a todo berrear:

Mulleres, sardiñas frescas,

que son boas; vinde acá.

¡E pensar que todo esto

non chegarei a escoitar!

¿Será o causante o trasno?

¡Por la señal...! ¡Por la señal...!

¡Meiga fora! San Silvestre,

Santa Xusta e San Cafundo,

o demo do bicho ese

arredádemo do mundo.

        ---------------

Tamén ver o vello e a vella

despois da misa cantada

bailar no adro a muiñeira

e outros a puntiada;

burros e burras de Caldas

cargados de pan pra Padrón,

as hoveiras nas congostras

pementos vender d´Herbón;

pescar no muelle un amigo,

cazar as lebres no monte,

as mozas lavar no río,

os homes beber na fonte;

os abós cos seus netiños

levadiños poi-as maus,

as noras mirand´os fillos

que contentiños que van.

¿E pensar que todo esto 

non chegarei a mirar!

Xuro a Dios:¿lévame o demo

si non toleo a pensar!

       --------------

Galicia, querida terra,

non sei que día será

que felis arribe a ela

e non volva máis acá.

Virxen santa do Carmelo,

ti o podes remediar

dando salú e diñeiro

a este que rabia xa

por verte na iglesia nova

no teu bonitiño altar

e postrarme de rodillas, 

darche gracias e rezar.

Poema de José Llerena Braña do seu libro "Recordos da aldea"

Publicado na Habana en 1920