O HÓRREO DOS MEUS AVÓS

  Este horreo está situado na parroquia de Dimo (Catoira). Foi construido no ano 1954 e restaurado no ano 2000. Por aquel entón estaban feitos das pedras que collían dos outeiros e da madeira dos carballos.

  Enterraban as bases e utilizaban unha pedra enteira que iba de claro a claro.

  Entra pedra e pedra usaban unhas anclaxes de ferro para que quedasen ben fixadas.

  O tellado é a duas augas cuberto con tellas do país.

  Un dos laterais está pechado por ladrillos e o outro por madeira.

   Procuraban que os hórreos estivesen na parte máis alta das hortas, buscando onde máis dera o aire do norte para a mellor conservación do que alí se almacenaba. Usábase como almacén de millo, patacas, mazás, fabas, cebolas enrestadas, para curar os xamóns dos porcos da casa,... todo tipo de legumbres conservábanse no hórreo.

  A cruz do hórreo sempre vai orientada cara o norte, é un motivo que simboliza a protección da colleita e, no lado oposto, un remate simbolizando a fecundidade da terra. Leva unha pequena ventá debaixo da cruz.

  Este hórreo consta de dous claros,cada pé un claro.

  Distinguíanse os pobres dos ricos según os claros dos horreos, canto máis ricos, máis claros. Os dos curas eran os máis grandes das parroquias, e o máis sorprendente e que non plantaban nada e sempre estaban cheos.

Feito por: Nerea Bouzas del Oro