AS NOSAS XENTES

ENTREVISTA A 

MÓNICA TOURIÑO FERREIRÓS

Por Claudia Loureiro Romero

Preséntovos a unha catoirense amante dos cans e do deporte. Esta muller é Monica Touriño

 

       

Naceu en Catoira fai 41 anos e a sua especialidade deportiva é o canicross que consiste 

en correr cun can amarrado á cintura cun cinto e unha liña de tiro que vai ata o arnés do can. 

      

Normalmente practícase en terra aínda que, en ocasións, pódese practicar na neve con raquetas de neve no caso de neve branda e con zapatillas se é neve dura.

No seu amplo currículo podemos destacar os seguintes éxitos:

Campioa da Liga Galega nos anos 2010, 2011, 2012, 2014 e 2015 pero, neste último, na modalidade de Mushing. 

Campioa do Campionato Galego nos anos 2010, 2011, 2013, 2014, 2015 e 2016. 

Campioa da Copa de España nos anos 2012, 2014, 2015 e 2016.

Ademais doutros títulos, destacamos o 6º posto no Campionato de Europa do ano 2012, o 5º posto no Campionato de Europa do ano 2015 e o 4º posto no Campionato de Europa do ano 2016.

Toda unha Campioa.

Mónica e o seu can nunha competición

Vainos contar un pouco sobre ela, os seus cans e o canicross:

-Cantos cans tes?
-Teño 14 cans.

-Cál e o can máis rápido que tes?

-Argos é o máis rápido, pero non compite conmigo. É demasiado rápido para min e deixollo a un amigo.

-Cántos anos teñen os teus cans, cómo se chaman e de qué raza son?

-Teñen entre 4 meses e 9 anos. Chámanse: Caramelo, Indie, Moka, Argos, Area,  Brisca, Vento, Lara, Paul, Nepal, Tibet, Fly, Ona e Sid. A maioría son mestizos pero tamén teño un galgo, unha golden e 4 alaskanos. Os alaskanos son mezcla de husky, galgo e braco. Esta raza creouse para competir en carreiras.

-Como escolles os cans?

-A ollo. Escólloos nas protectoras.

-Todos os teus cans  son para facer canicroos?

-Non con todos. Por exemplo, ca golden non compito. Comecei competindo ca golden, pero xa non o fago porque ela decideu un día non correr. Non disfrutaba, así que segue comigo, pero non compite.

-Aos cans fanlles control antidopaxe?
-En Europa si. En España de momento non.

-Cal é a mellor idade do can para competir?

-Entre os 2 e os 4 anos. Porque aos 2 xa non son cachorros e a partir dos 4 anos baixan o rendemento. Pero en canicroos non se nota porque o can sempre da máis que a persoa.

-Ti estás no teu mellor momento?

-Xa se verá cando comece a temporada. Tiña que estar en categoría veteranos, pero estou en senior. Xa é o terceino ano que me deixan competir en senior. É unha categoría máis esixente que a de veteranos e prefiero competir nela para seguir dando o máximo.

-Praticas outro deporte?

-Cando remata a tempada de canicroos fago montaña.

-Canto tempo levas facendo canicroos?

-Levo uns 10 anos.

-Cómo vos alimentades ti máis os teus cans?

-Como moitos hidratos de carbono (arroz e pastas integrais), carne e peixe azul. Hai comidas que non como porque me sentan mal, coma o porco, e nunca como comidas prefabricadas. Os cans pienso de alta enerxía e carne cruda e con grasas, pero por separado. A carne cruda hai que conxelala antes de darlla.

-Cal é o título máis importante que tes?
-As Copas de España.

-Estás federada?

-Si. Senón non podes competir.

-Pensas que algún día o canicroos será deporte olímpico?

-Estano intentando. Para iso hai que cambiar algunhas cousas. Por exemplo, hai que facer controis antidopaxe tanto aos cans coma aos corredores. De momento en España non se fai, pero en Europa xa se está facendo.

-Como entrenades?

-Entrénome coma se fora para atletismo, pero máis en montaña. Nunca en terrenos chás. Fago series, rodaxes e intervalos en montaña. Nunca en asfalto. E despois entreno cos cans.

-Sempre praticaches deporte?
-Non. Empecei a facer deporte aos 30 e pico. Fíxeno porque teño artritis reumatoide. O meu marido animoume dicindo que me ía sentir mellor. Un día agasalloume cun arnés para o can e a ficha da inscripción na Federación. Practicar deporte axúdame a manter a enfermidade á raia.

-Cales son as normas do canicroos?

-O primeiro é que o can disfrute e tratalo ben. Outra norma fundamental é que o can sempre ten que ir diante. Non podes tirar del. Hai moitas normas a parte destas.

-Cómo é a roupa ca que compites?

-Levo a camiseta do club. Non hai roupa específica. O pantalón comecei usándoo longo, pero agora vou de pantalón corto e en manga sisa. Un ano competindo en Ólvega, tiven unha hipotermia porque se presentou moi mal tempo.

-Onde compites?

-Compito en Galicia, en España e tamén en Europa. No Mundial compito se non hai que ir en avión, xa que non deixo que os meus cans vaian en avión. Altéranse moito e non é seguro, xa que van co equipaxe e non poden ir cos donos. En EEUU xa hai voos que permiten ir aos cans cos seus donos.

Tes entrenador?

-Si, teño dous: Óscar Piñeiro e Héctor Tarrío. Con Óscar entreno velocidade e cos cans e con Héctor entreno a forza.

-Como compatibilizas o canicroos co teu traballo e coa túa vida familiar?

-Son mestra e traballo polas tardes. Entreno pola noite ou polas mañáns. Para os cans é mellor entrenar pola mañán. É moi difícil compatibilizar ca vida familiar. En época de competición (outono-inverno) entreno sábados e domingos tamén.

Mónica acompañada por tres dos seus cans

Momento dunha carreira

Durante unha proba

Mónica e Claudia

Augurámoslle un futuro moi prometedor.

Se queredes ver algunha noticia na prensa , aquí tedes estes enlaces:

http://www.laregion.es/articulo/deporte-local/todo-trail-boboras/20160725083401637437.html

     http://www.lavozdegalicia.es/noticia/arousa/2015/02/17/monica-tourino-primeira-deportista-tres-copas-espana/0003_201502A17C9994.htm

AS NOSAS XENTES

ENTREVISTA A FRANCISCO EIRAS "PAQUITO"


Por Alejandro Rey Lapido e Hugo de Jesús Figueiras

Francisco Eiras García naceu en Gondar -Dimo (Catoira) o 22 de abril de 1974 e nestes momentos é compoñedor pero ten titulo de maxasista terapeutico deportivo .

-Como se che ocorriu ser compoñedor ?

-Comecei a ser compoñedor pouco a pouco ,cos veciños, con xente coñecida e, pouco a pouco, comezou a aumentar xente e tiven que deixar o que estaba estudando para empezar a ser componedor .

-Con que idade comenzaches a facer este traballo?

-Con 19 anos ,cando falleceu o meu avó .

-É certo que o teu avó foi o primeiro compoñedor ?

-Non. O meu avó foi o oitavo dunha xeración ,no noveno non hai ningen e o décimo son eu . Xa foi o seu pai, o seu avó e o seu bisavó .

-Hai diferenza entre a maneira de traballar ti e a do teu avó?

-Non , mais ou menos é a mesma. Antes non se utilizaban cousas que agora existen coma o aceite específico, pero o manexo e a mesma maneira de traballar non cambiou en nada .

-Algunha vez tiveches ou tes un axudante ?

 -Non ,estou eu só .

-Cantas horas adicas ao teu traballo ?

 -Mais ou menos, unhas 9 horas diarias .

-Que é o que máis che gusta do teu traballo ?

-O ben que lle fas a xente e o satisfeita que queda .

-E o que menos ?

-As horas que paso traballando ...

-Ven moita xente por aquí ?

-Moita , moita ...

-Que tipo de xente é a que ven ?

-Veñen de toda clase, de todas as idades e de toda Galicia .

-Utilizas algun tipo de tenoloxía no teu traballo ?

-Non ... o único medio "tenolóxico" son as mans e un vaso de cristal de Danone .

-Se non foses compoñedor, que serías ?

-Estudiar ,estudiei administrativo e estaba con relacions laborais cando empecei a traballar .

-Que aficións tes ?

-Os deportes, todos os deportes .

-Tes algunha anécdota ?

-A miña primeira anecdota é de cando eu ainda xogaba ao futbol aquí en Catoira . Fomos  xogar a fora e sen querer dinlle unha patada a un e o pobre quedou a chorar e co pe mal e púxenllo ben .Ao árbitro tanta pena lle din que nin me expulsou .E ó rematar queríame pagar ,non pegar ,pagar .

O compoñedor Francisco ,mais coñecido como "Paquito" atendeunos na consulta na súa casa .

É unha persoa moi agradable e simpática. Amosounos como se facían as famosas ventosas co vaso de cristal de Danone ,algodón e alcol .Pensamos que era doloroso pero non é para tanto ...
Así que xa sabedes... se tedes algún oso mal ... Paquito atenderavos moi ben .

Os últimos compoñedores que quedan en Galicia son moi aprezados.
"Paquito" colleu o relevo do seu avó Ventura Eiras, un dos compoñedores con máis sona en Galicia e por cuxas mans pasaron moitas xentes na procura de ver solucionadas as súas doenzas.