LETRAS GALEGAS 2010

"OS EIDOS" DE UXÍO NOVOREYRA

                                      COUREL DOS TESOS CUMES

 

Courel dos tesos cumes que ollan de lonxe!

Eiquí síntese ben o pouco que é un home…

                        HEIN d’ir o Pía Páxaro i a Boca do Faro

                        deitarme na Campa da Lucenza nun claro.

                        Hein d’ir á Devesa da Rogueira i a Donís

                        ó Rebolo á Pinza i ó Chao dos Carrís.

                        Hein d’ir a Lousada i a Pacios do Señor

                        a Santalla a Veiga de Forcas i a Fonlor.

                       Hein d’ir ó Cebreiro pasar por Liñares

                       rubir ó Iribio a Cervantes i a Ancares

                       Hein d’ir a Cido i a Castro de Brío

                       baixar i andar pola aurela do río.

                       Hein d’ir a Céramo cruzal’o Faro i entón

                      debrocar pra baixo cara Oéncia e León.

                       Hein d’ir a Vales i a Pena da Airexa

                     i a un eido solo onde ninguén me ve.

Un paseo polo Courel podemos realizar lendo este poema do autor e acompañado de fotografías dos lugares aos que alude . Lugares aos merece a pena ir ver.

Mural elaborado polo alumnado de 5º curso de Ed. Primaria do C.P.I Progreso.

                                                                   Curso 2009-2010

                 

               

            

    

O FINAL DA LONGA NOITE

Cando a escuridade

invada o día a día

teremos que ir buscar

 sempre algunha saída.

Teremos claridade

cando acabe a penumbra.

Ese raio de lus,

ese raio de lus

que nos sirva de guía.

Cando chegue por fin

teremos alegría,

que vivir ás escuras 

non é cousa debida.

Iremos cara adiante

superando as tristezas.

Ese raio de lus, 

ese raio de lus 

que chega á nosa vida.

Logo da longa noite

chegará a lus do día,

poderemos saír

desta profunda sima.

Hai que retificar

 moitos dos nosos erros.

Ese raio de lus,

ese raio de lus

nos quite esta agonía.

Poderemos voltar

a xuntarnos de novo,

xa nos queda moi pouco

pero iremos amodo.

Chegaremos así

ao final desta noite.

Ese raio de lus, 

ese raio de lus

que brille sobre todo.

E o barco chegará

de novo a un bo porto, 

cargado de saúde,

sen nada perigoso.

É hora de desfrutar

destes bos novos tempos.

Ese raio de lus, 

ese raio de lus

locerá maxestuoso.

Poemas en tempos de pandemia.

Marisel Llerena