AS NOSAS XENTES

ENTREVISTA AOS RESPONSABLES 

DA TABERNA VIKINGA

Os donos da "Taberna Vikinga" eran Carmen e Antonio aínda que Carmiña, a súa filla, contestou a maioría das preguntas xa que ela, xunto cos seus irmáns e irmás son os novos donos do local.

A Taberna leva aberta xa 44 anos.

Con estes antecedentes imos saber algo máis sobre este restaurante que lle gusta tanto á maior parte da xente de Catoira; aínda que tamén coñeceremos algo máis sobre a vida dos seus anteriores donos.

Por Belén Rey Correa e Naroa Correa Bouzón

Comezamos esta entrevista preguntando a Carmen.

En que datas nacestes?

-Eu, Carmen, o 8 de febreiro de 1943; Carmen, a miña filla, o  14 de novembro de 1979; e Antonio (Tucho), o 9 de abril de 1941.  

Carmen, a que te dedicahes antes de abrir o bar?

-Antonio e mais eu emigramos a Australia, onde el traballaba na construción e tamén nun hotel, mentres que eu  tamén traballei durante un tempo ata que naceu o noso primeiro fillo,Carlos, e regresamos outra vez para Catoira.

En que ano se fundóu o bar?

-Fundouse en febreiro do ano 1972.

Como se iniciou este proxecto?

-Eran un grupo de amigos que querían montar unha especie de sociedade para facer reunións, entre outras cousas e, como non se levou acabo o proxecto, Antonio e outro señor de Catoira quixeron montar o seu propio bar.

 Por que un bar e non outro negocio?

-Aproveitamos que Antonio e mais eu  tiñamos un pouco de habilidade no traballo da hostelería, xa que na nosa etapa de emigración en Australia traballaramos en hoteis.

 Por que se elixiu ese nome para este local?

-Porque xa era o nome que ía ter o proxecto inicial.

 Pasou algún personaxe importante por aquí?

-Pasaron varios; do panorama nacional destacamos a Manuel Dios (actor da serie “Cuéntame”) e Miguel Ángel Silvestre (naquel momento actor principal da serie “Sin tetas no hay paraíso”).

E como personaxes galegos,  xogadores do Celta coma Sergio Álvarez, Borja Oubiña, e outros da plantilla; Luis Zahera,“Petróleo”, da serie “Mareas vivas”; Os Tonechos; Nucha e Mucha  e Roi e Nando Casal entre outros.

Tamén hai que destacar no panorama internacional a Pablo Milanés , cantautor cubano.

Segue vindo  a mesma clientela?

-Xa que o bar leva 44 anos aberto e que por el pasaron varias xeracións, poderiase dicir que agora veñen os fillos dos principais clientes.

(Agora diriximos as nosas preguntas á súa filla, Carmen).

 Pensastes nalgún momento pechar ou alugar o local por falta de persoal ou clientela?

-Non. Só se valorou cando a Antonio e a Carmen lles chegaba a hora de xubilarse. Pero collemos  o relevo os seus fillos.

Cantas reformas sufriu a Vikinga ao longo deste tempo? Tedes pensado facer algunha máis?

-Pois xa que empezou sendo unha pequena taberna, a primeira reforma foi ampliar o que hoxe en día é o comedor; a segunda foi a ampliación do que é a cociña, a adega e a estrutura que está feita dun hotel. Gustaríanos rematar as reformas do hotel para poñelo a funcionar.

Cal é a especialidade da casa?

-Os pinchos morunos aínda que, ao longo do tempo tamén poderiamos considerar que os chipiróns encebolados e a croca tamén son especialidades.

Para darlle publicidade ao negocio que preferides,

unha boa crítica nun xornal ou o boca a boca da xente?

-O boca a boca da xente sen ningunha dúbida, aínda que unha boa crítica no xornal tamén é un bo recoñecemen-

to.

Recibistes algunha  queixa da comida por parte dalgún cliente? E felicitacións?

-Por suposto, xa que a comida non sempre está ao gusto de todos; falamos de salgado ou soso, máis feito ou menos feito …Tamén recibimos felicitacións, e un recoñecemento anónimo na Guía Michelin.

 GUÍA MICHELÍN

PÁXINA DA GUIA

COMENTARIO NO XORNAL
 "LA VOZ DE GALICIA"

Na actualidade, canta xente traballa no local? Son todos

da familia?

-Actualmente traballan 6 persoas , son todos da familia menos dous.

A taberna foi sempre un local de comidas ou antes só serviades viños e tapas?

-Creouse sendo unha taberna de viños e tapas e, co paso do tempo, ampliouse a restaurante.

E ata aquí a entrevista. Grazas por prestarnos o voso tempo un sábado á tarde e por contestar sen problema a todas as nosas preguntas.

DESEXÁMOS QUE NO FUTURO VOS VAIA TAN BEN COMO AGORA!!

LUNES, 26 DE JULIO DE 2010

LA BUENA PITANZA

Un punto de encuentro para dejar constancia de los lugares en los que se come bien, de los enlaces en los que se pueden obtener buenos productos, y de algunas cosas mas.

CADRO QUE REPRESENTA UN DRAKKAR

Publicado por Luis Domenech

Catoira y su Taberna Vikinga: El buen hacer en la fritura.

Es bien conocido que la fritura del pescado menudo y otros es una preparación habitual en Andalucía principalmente, si bien también se puede encontrar en bares y restaurantes del resto del País, aunque es difícil que lleguen a alcanzar el punto, el sabor, y la calidad que ofrecen los locales andaluces. En Galicia son poco habituales los locales que dominen el arte de la fritura, bien por la baja calidad del aceite que se usa para ella, bien porque no llegan o se pasan del punto de fritura, bien porque viene encharcada en aceite, etc.

En Catoira, Ayuntamiento cercano a Vilagarcía de Arosa (Pontevedra), frente a la Casa do Concello esta ubicada la Taberna Vikinga, pequeño y modesto local, pero muy agradable en el que ofrecen una fritura excepcional, de las que destacamos de manera muy especial las xoubas de la ría, fritas enteras, crujiente la piel, jugoso el interior y seco el pescado. También a destacar los choquitos fritos con cebolla, de buen tamaño y mejor sabor, gracias al justo punto de fritura que se les ha dado. Se puede continuar la faena con un pincho moruno bien adobado y con el tiempo justo de plancha, que acompañado todo ello por los auténticos pimientos de Padrón y un buen vino tinto hacen un picoteo digno del mas noble y exigente de los paladares, que se puede rematar con un buen trozo de la sabrosa tarta de queso que elaboran en la casa. En resumen: estamos de nuevo ante una propuesta en la que prima sobre todo la calidad de un producto de la zona de excelente calidad, elaborado por manos expertas y cuidadosas sobre todo para la fritura.

CARME, A FILLA DOS FUNDADORES, XUNTO CON BELÉN E NAROA

DICIONARIO DE MADOZ- PARROQUIAS DE CATOIRA

Coñezamos un pouco máis da nosa historia

A consulta do Dicionario de Madoz é fundamental para os estudos  relativos a este territorio.

Fai unha boa descrición da zona e dos recursos naturais dos que dispuñan daquela e, comparativamente, podemos observar a evolución destas terras, tanto a nivel económico como de poboación.

Coma xa citei  con anterioridade nunha entrada anterior deste blog, agardo que sexa do agrado para os amantes da historia.

TOMO I:

ABALO: (S. MAMED DE): felig. en la prov. de Pontevedra , dióc. de Santiago, part. jud. de Caldas de Rey y ayunt. de Catoira: SIT. cerca del r. Ulla : su CLIMA templado: sobre 100 CASAS de buena construcción, forman los 1. de Busto, • Condado , Cores, Freigeiro , Iglesia y Soutoda-Yila. La igl. parr. (S. Manuel) es mediana , el cementerio decente y ventilado, y el curato de provisión ordinaria. El TERM. en su escasa estension confina con S. Miguel de Catoira y Sta. Maria de Veemil: el TERRENO escabroso , y en lo general de montes y peñascales , participa de alguna tierra cultivable con riego proporcionado por los derrames de buenas y abundantes fuentes y las aguas del indicado r. Los CAMINOS son locales y mal cuidados : el CORREO lo recibe en Catoira. PROD. centeno, avena , mijo , maíz , vino, legumbres y muchas frutas : cria ganado vacuno , de cerda , lanar y cabrio : su IND. consiste en fábricas de curtidos : POBL.: 109 vec. 436 alm. CONTR. con su ayunt. (V.). 

TOMO VI

CATOIRA (SAN MIGUEL DE): felig. cap. del ayunt. de su nombre en la prov. de Pontevedra (5 leg.), part. jud. de Caldas de Reyes (2), dióc. de Santiago (6): srr. en un valle formado por el r. Ulla hacia el O. y por las cord. del monte Giabre hacia los demás puntos del horizonte. Combátenla principalmente los aires del N. v S. ; el CLIMA es templado, y las enfermedades comunes algunas fiebres poco malignas. Tiene 89 CASAS repartidas en los I. de Aragunde, Barral, Casal de Mojos, Corredoira (donde reside el ayunt), Tras do Rio, y en el de su nombre, y escuela de primeras letras frecuentada por 40 niños, cuyo maestro percibe 1,000 rs. anuales. La igl. parr. bajo la advocación de San Miguel, está servida por un cura de provisión ordinaria en concurso: en el atrio de la igl. existe el cementerio, y á la falda del monte Giabre una ermita dedicada á San Cipriano. Para surtido de los vec hay diversos manantiales de buenas aguas, tanto denlro de la pobl. como en varios puntos del TÉRM. Confina este por N. felig. de Dimo; E. la de Abalo; S. la de Bamio, y O. el mencionado monte Giabre. El TERRENO participa de monte y llano y es de regular calidad : le atraviesa y fertiliza el riach. llamado Caloira, el cual nace en la referida montaña y va á desaguar en la ria de Arosa. Los CAMINOS son locales y malos, hallándose también el que desde Santiago conduce á los pueblos que hay sobre la espresada ria, el cual tampoco es de fácil tránsito: el CORREO se recibe en la estafeta de Padrón (prov. de la Coruña). PROD. : poco trigo y centeno, mucho maiz, legumbres, vino, hortaliza y otros frutos; sostiene ganado vacuno, lanar, cabrio y algún caballar; hay caza de conejos y perdices, y pesca de truchas, IND. y COMERCIO: ademas de la agricultura, se cuentan varios molinos harineros y alfarerías de loza y vasijas bastas que se venden para la gente pobre en las felig. inmediatas, POBL. : 83 vec, 415 aira, CONTR. : con los demás pueblos del ayunt. (V.) 

TOMO VII

DIMO ( S A N P EDRO ) : felig. en la prov. de Pontevedra (5 leg.) part. jud. de Caldas de Beyes (2 1/2), dióc. de Santiago (5), ayunt. de Catoira (1/4;: SIT . en la falda occidental del monte Giabre ó Geabre, combatida por los aires del N . y S. ; el CLI - M A es benigno, y las enfermedades comunes fiebres de varias clases. Tiene 300 CASA S distribuidas en los 1. de Busto, Casas, Coage, Gondar, Menda, Mourelos, Porta-Canles, San Salvador , Tarrio y Xoulle; 2 fuente en la pobl, y algunas en el término , cuyas buenas aguas sirven para beber y para otras necesidades. La igl. parr. (San Pedro) está servida por un cura de provisión en concurso ; en el atrio de la igl. se halla el celenterios y á la falda del monte Giabre una ermita dedicada San Cipriano, adonde se va en romería el lunes de pascua e Pentecostés. Confina el TÉRM . N . Sla. Colomba de Louro; . monte Giabre, y O. Sta. Eulalia de Oeste. El TERREN O es algo quebrado y dé mediana calidad ; le baña un riach. que baja del mencionado Giabre, donde hay tojos, y esquilmo para abono de las tierras de labor; también se encuentran algunos robles, y prados naturales con abundantes yerbas de pasto. Cruza por esta felig. el CAMIN O que desde la c. de San tiago dirige á los puertos déla ria de Arosa, su estado es malo, PROD . : maiz, algún centeno, habas y algún vino de mala cala calidad : se cria ganado vacuno, lanar y algún caballar; hay caza de liebres, conejos y perdices, IND . y COMER - C I O ; la agrícola, y 3 molinos harineros que únicamente trabajan en el invierno impelidos por las aguas del mencionado riach.: consistiendo las operaciones comerciales en ganados y frutos del pais. POBL. : 300 vec , 864 alm. CONTR . con su ayuntamiento (V.) 

TOMO XII

 OESTE (STA. EULALIA) : felig. en la prov. de Pontevedra (5 leg.), part. jud. de Caldas dé Reyes (2), dióc. de Santiago (4), ayunt. de Catoira (1/8). SIT. á la izq, del r. Ulla en los confines con la prov. de la Coruña; el CLIMA es templado y sano; los vientos mas frecuentes los del N. y S. Tiene 83 CASAS repartidas en el 1. de su nombre llamado también de la Iglesia, y en los de Bayuca, Fabeira y Peñas. La igl. parr. (Sta. Eulalia) está servida por un cura de primer ascenso y patronato lego del marqués de Castelar; en el atrio de la igl. se halla el cementerio. Confina el TÉRM. N. felig. de Lomo ; E. la de Dimo; S. Catoira, y O. et mencionado r. Ulla, el cual en este térm. desemboca en la ria de Arosa, estendiéndose 1/4 de leg. de N. á S. y otro tanto de E. á O.; á orillas de dicho r. hav 2 antiquísimas torres cuyo nombre es el mismo que el de la felig., se hallan muy cercanas entre sí y bastante arruinadas: también existe casi destruida una ermita donde se cree que desembarcó el cuerpo de apóstol Santiago conducido por sus discípulos. El TERRENO es de mediana calidad, comprende un monte poblado de robles, pinos y arbustos; y algunos prados naturales que prod. yerbas gramíneas y son de propiedad particular. Cruza por ésta parr. un CAMINO que desde la c. de Santiago conduce á los puertos de dicha ria de Arosa: el CORREO se recibe de Padrón, prov. de la Coruña. PROD.-. trigo, maiz, centeno y algún vino de mala calidad: hay ganado vacuno; caza dé perdices, liebres y conejos, y pesca de truchas, IND. y COMERCIO-, la agrícola y molinos harineros que únicamente  trabajan en el invierno; el comercio consiste en la venta de algún ganado, POBL.-. 83 vec, 400 alm. CONTR. con su ayuntamiento (V.).

CELEBRAMOS O DÍA DE SANTA ICÍA

Hoxe , 22 de novembro, celebramos a festividade de Sta. Icía, patroa dos músicos e da Música.

Pero Sta. Icía ten tras dela unha historia: foi unha mártir romana dos primeiros séculos do

cristianismo.

Non se sabe con certeza , pero se supón que debeu ser martirizada entre os anos 180 e 230.

Foi o Papa Gregorio XIII quen a nomeu patroa da Música alá polo ano 1594.

Os seus atributos son o órgano, o laúde e as rosas.

Como non podía ser menos, no noso cole tamén celebramos este día cun concerto no Auditorio Municipal de Catoira.

Contamos pa elo coa actuación de varios grupos de alumn@s do noso centro pertencentes á EMMC que interpretaron unhas breves pezas tocando o clarinete e, tamén, puidemos disfrutar da actuación de "CÉ ORQUESTA PANTASMA".

Un momento da actuación

Artiluxio que acompaña á actuación de "Cé orquesta pantasma"

Alumnado de 6ºB

Actuación dun grupo de clarinete da EMMC

Un símbolo viquingo que acompaña á decoración do Auditorio Municipal de Catoira

Orixinal sinal de tráfico reconvertida en reclamo publicitario da actuación

O alumnado de 6ºB acompañados por César

Os clarinetistas da EMMC acompañados por César

Parabéns para os clarinetistas que o fixeron fenomenal!!

E, por parte do "home orquestra", dicir que o pasamos moi ben, foi divertido e fixo partícipes a todos da súa actuación....

Ata a próximaaaaaa!!!

AS NOSAS XENTES

ENTREVISTA A MARTA VALIÑO FREIRE

por: Pablo Sumay Dios

Aínda que a maioría coñecemos a Marta Valiño pola súa faceta de cantante en diferentes orquestras galegas, descubrimos dela outras facetas interesantes.

Colaborou coa súa voz no programa "Historias de Galicia" e participou en multitude de películas de debuxos animados, coma Shin Chan; series de fición, coma Rías Baixas; sempre en galego.

Na actualidade lidera un proxecto de música rock chamado grupo "Marketta" e colabora con Roi Casal.

Unha auténtica artista polifacética.

Marta actuando co grupo Marketta

De onde eres?

Son de Vigo, Vigo cidade.

Canto tempo levas en Catoira?

Levo en Catoira dende o 25 de xuño de 2008, vai facer 9 anos.

A que anos comezaches na música?

Empecei con 17 anos, case 18 anos.

En que grupos cantaches?

Estiven en grupos e en orquestras. O primeiro grupo no que estiven era cuns amigos que se chamaba "Cibia". Fixemos dous concertos no Náutico de Vigo para os 40 Principales, era música feita polo grupo no que eu cantaba.

Respecto das orquestras, na primeira coa que estiven foi "Marazul". Para min foi a mellor porque eramos 17, dos cales cinco ou seis eramos chicas. Nesta orquestra estaba todo gravado e eu cantaba pouco, pero as miñas compañeiras cantaban menos ca min.

Despois estiven en "Tango", unha orquestra de O Porriño, na que estiven catro anos. Logo case catorce anos en "Costa Oeste" e dous en "Olympus".

Logo xa me retirei, aínda que fixen algunha substitución arredor de dous meses en orquestras nas que algunha chica marchara.

Que proxectos fixeches e cales tes nun futuro?

Sempre escribín poesía e sempre me gustou escribir cancións. De feito, no colexio facía o típico de escribir panxoliñas con música dalgúns anuncios de Nadal por exemplo, aos que lle cambiaba a letra.

Despois déuseme por escribir e compoñer porque estudei dous anos de lírico en Vigo con 17 anos. Logo marchei a Madrid cinco anos nos que estiven cunha mestra de canto que se chamaba Connie Phill e coa que estudei improvisación, armonía e iniciación ao Jazz; aí foi onde realmente aprendín.

Agora estou de corista con Roi Casal; tamén , no musical de Panorama; sigo compoñendo e cantando. Isto creo que o seguirei facendo toda a vida, seguirei cantando e compoñendo.

Que soñas conseguir no mundo da música?

Cando era nova, soñaba con ser famosa, quería ser Madonna, porque me gustaba ela; Bon Jovi e Mecano. Sen embargo, van pasando os anos, facéndote maior e simplemente agora gustaríame vivir do que me gusta facer: dar clases de canto, que alguén famoso me comprara algún tema... isto faríame feliz, á parte de rica.

Gustaríame seguir cantando, non pido ser famosa, pero gustaríame cantar sempre.

Quen é o teu ídolo na música?

Teño moitos ídolos. A miña musa é Celine Dion. Encántame Chaka Khan, Jon Mayer, Bon Jovi. Gústame moito a música dos oitenta, que é a época da mellor música. Nesta época a música española estaba moi en auxe e, por iso ,gústanme tamén La Guardia, Los Secretos...

Tes apoio na túa familia? Sempre o tiveches?

Non, non o tiven. É máis, a miña nai castigábame e sacábame de música e de baile que era o que eu quería de pequena: cantar e bailar. Por ignorancia dos meus pais castigábanme e sacábanme pero despois ao verme caíalle a baba, aínda que cando comecei con 17 anos, miña nai, que era máis anticuada, tiña medo.

Dos traballos realizados, cales foron os máis complicados?

Dende que comecei ata agora, quizás o máis complicado foi cando substituín a Silvia Ferre no proxecto de Roi Casal. Tívenme que chapar os tres discos, estudando os temas exactamente como os cantaba Silvia, non o puiden facer á miña maneira. Do resto, como é o que me gusta facer, non me resulta complexo. Sen embargo, non me poñas a facer unha torta ou un guiso, porque non me vai saír, pero facer unha canción, si.

Agora mesmo, en que traballas?

Agora estou con Roi Casal, dou clases de canto e estou no musical de Panorama.

Tes outras afeccións?

Non, tocar e cantar. Non teño outras, non me gusta coser, non me gusta pintar, non me gusta a informática. Para gravar vólvome tola, pero teño que aprender. Bueno, gústame moito o deporte, sempre fun moi deportista; gustábame moito bailar, aínda que agora xa non tanto, debe ser a idade.

Se non foses cantante, que outro oficio che gustaría?

Cando acabei os estudos e non sabía que facer, non quería facer ningunha carreira e empecei con psicoloxía pero, ao final, non me gustaba. Ao final fixen auxiliar de clínica, nunca exercín pero fixen prácticas en catro hospitais. Houbérame gustado ser enfermeira, é moi distinto, pero gustaríame selo e penso que podería facelo ben.

Con quen che gustaría facer un dueto?

Posmo moi complicado! Con Celine Dion, con Lara Fabian e con xente que agora non recordo o nome pero que hai en Internet que non se lle coñece pero que é moi boa. O que me gustaría é facer unha canción e que ma cantara alguén famoso, non polo feito de ter cartos, senón por facela eu, escribila, isto é o que me gustaría.

Tocas algún instrumento?

Si, toco a guitarra un pouco e o piano. Fixen Piano Complementario e é o que me gusta, tocar e cantar pero tería que aprender moito máis. Agora estou coas maracas pero é moi complicado, para iso hai que nacer.

Que é o que máis che inspira para cantar ou compoñer?

Cada canción foi unha situación real na vida. Sexa de amor, de inxustiza, de cando deixei o mundo das orquestras e de repente, despois de traballar 20 ou 25 anos, atopeime con que non sabía que facer, non sabía como ubicarme e houbo tres anos que estiven un pouco perdida pero cada vez que me sucede algo na vida, parece que teño que plasmalo nunha canción. Cada vez que vou  compoñer é porque o teño, póñome no piano, póñome a escribir e sáeme nese momento. Non podo dicir: “vou a compoñer”, teño que estar inspirada para facelo.

Nestes enlaces podemos apreciar algúns dos seus traballos:

https://www.youtube.com/watch?v=hH1MH0qluy4

https://www.youtube.com/watch?v=BMfN0M-668w

https://www.youtube.com/watch?v=PvQD4CdUDP4

Desexámoslle a Marta Valiño o maior dos éxitos!!

DICCIONARIO DE PASCUAL MADOZ

PORTADA DICCIONARIO DE MADOZ
1946- 1950.

RETRATO DE PASCUAL MADOZ

É unha obra composta por dezaseis volumes que describe todads as poboacións de España.

Según o autor, adicaron a facer esta obra por espacio de 15 anos, 11 meses e 7 días.

"No soy yo el autor del Diccionario Geográfico, Estadístico e Histórico: esta gloria corresponde a tantos y tan distinguidos colaboradores que he tenido en todas las provincias y a los buenos amigos que han trabajado en las oficinas de mi redacción, cuyos nombres, los de aquellos y los de estos, figurarán con los de los corresponsales de Cuba, Puerto Rico y Filipinas en lugar oportuno; corresponde a todos los Gobiernos que se han sucedido desde 1836 hasta el día, porque todos sin distinción de colores políticos, han secundado noble y lealmente mis esfuerzos".

O Tomo VI contén a seguinte información:

CATOiRA: ayunt. en la prov. de Pontevedra (5 leg.), part.

jud. de Caldas de Reyes (2), aud. terr. y c. g. de la Coruña

(15), dióc. de Santiago (6): SIT. al NO. de la prov., en las

inmediaciones del r. Ulla, con buena ventilación, CLIMA

templado y saludable. Comprende, ademas de la felig. de su

nombre (en cuyo 1. de Corredoira está la municipalidad), las

deAbalo, SanMamed; Dimo, San Pedro; y Oeste, Sta. Eulalia.

Confina el TÉRM. MUNICIPAL por N. con el de Valga (1/2

leg.); por E. con el de Caldas de Reyes (2); por S. con el de

Carril ( i ) , y al O. con el r. Ulla (1). El TERRENO participa de

monte y llano, es de buena calidad, y abunda en fuentes de

aguas, fas cuales aprovechan ios vec. para su gasto doméstico

y otros objetos, juntamente con las de un riacli. que nace

en e] monte Giabre y va á parar ala na de Arosa; en la

parte inculta se crian pinos, robles y otros árboles- encontrándose

también prados, tanto naturales como artificiales

donde hay muchas yerbas de pasto. Ademas de los CAMINOS

locales atraviesa por el térm. uno que baja desde Santiago

y conduce á los puertos de la expresada ría de Arosa. El CORREO

se recibe de la estafeta de Padrón, adonde llegan los de

Santiago y Pontevedra tres veces á la semana, PROD. : cereales,

legumbres, hortaliza, frutas, bastante vino pero de ínfima

calidad, y maderas de construcción : se cria ganado vacuno,

lanar, cabrio, y algún caballar, hay caza y pesca de

varias clases, IND. y COMERCIO: la agricultura, molinos harineros

y alfarería de loza basta, cuyos prod. constituyen el

único comercio de este país, llevándolos á vender á los mercados

inmediatos, de los cuales se reportan los géneros de

vestir y comestibles necesarios, POBL. : 303 v e c , 1,439 alm.

RIQUEZA IMP. : 90,610 rs. COMTR. : 17,796. Asciende el PRESUPUESTO

MUNICIPAL á unos 4,000 r s . , que se cubren por reparto

entre los vec.; estando dolado el secretario de ayunt! con

1,400 rs. anuales

Agardo que sexa do voso interese.

MARUXIÑA

Rescato aquí un traballo ao que lle teño un certo cariño.

Xa pasaron oito anos e pareceume que podiamos velo de novo.

De nen@s, moit@s xogabamos coa xoaniña na man e , polo tanto este poema é coma un recordo desa infancia rodead@s de campo, bichiños, paxariños....flores silvestres....

Con motivo do Día das Letras Galegas 2008, adicado a Xosé María Álvarez Blázquez, ocurríuseme facer esta montaxe, coa música de Susana Seivane, sobre o poema "MARUXIÑA". .

Agardo que vos guste.

 https://www.youtube.com/watch?v=i3Mh0Vtk17I

AS NOSAS XENTES

NINPATI-NINPAMIN - Detalliños Artesanais

CATOIRA 2013. 

CREADO POR: EVA MARIA RODRIGUEZ CARRIL E IRIA LAIÑO RODRIGUEZ

Por: Martín Manteiga Rodríguez

Eva Rodríguez e Martín Manteiga

- Que é Ninpati-Ninpamin; como  xurde a idea?

Somos unha nai e unha filla que, no tempo, libre adicámonos a un dos nosos hobbies favoritos, as manualidades.

Ninpatí- Ninpamín xurde cando, debido a crise, eu me quedei no paro e fun de voluntaria á Cruz Bermella. Alí coñecín xente que, coma min, se adicaba a facer manualidades. Faciamos talleres onde uns aprendiamos dos outros.

Logo, xunto con Iria, a miña filla, decidimos abrir una páxina en Facebook (Ninpati Ninpamin) onde expoñer as nosas manualidades.

-  Qué tipo de artesanía traballades?

Facemos xabón con aceite reciclado; scrackbooking, que é unha técnica para facer tarxetas, álbumes de fotos, con papeis decorados e servilletas; a técnica do decopage, para reciclar botes de cristal… pero, a miña afición preferida é traballar con estaño e a da miña filla, o coiro.

Botellas decoradas con estaño representando escenas alusivas a Catoira

- Como e onde aprendeu a túa arte?

Fai anos fun  facer varios cursos de manualidades e, como dixen antes, aprendín con outras compañeiras e hoxe ca gran ferramenta que temos ,que é Internet.

- Onde podemos ver os teus  traballos?

Fai tempo faciamos aquí en Catoira uns mercadillos artesanais, onde expoñiamos varias compañeiras as nosas cousiñas pero, como non se pode vivir só desto, agora facémolo pola páxina de Facebook.

Botes de cristal decorados coa técnica do decopage

-É esta a túa profesión  ou dedicaste a algo  máis?

Eu son delineante e dediqueime a esta profesión durante 25 anos, traballando nun estudio de arquitectura, pero debido á crise, nesta profesión tivemos que reciclarnos e buscar outros empregos. Agora traballo como operaria nunha fábrica de conservas .

- A nivel  persoal,  que che aporta ?

Gústanme moito as manualidades, ocupan o meu tempo libre e reláxanme. É una pena que económicamente non poida vivir desto.

- Podes contarme alguna anécdota, iniciativa, experiencia deste proxecto?

Como iniciativa, a do mercado de artesanía local  e, como experiencia, a que tiven cas outras compañeiras compartindo as nosas ideas e coñecementos. Unha boa experiencia que me aportou moito.

NORABOA POR ESTES EXCELENTES TRABALLOS!!

ENTREVISTA A :

MARTÍN BALEIRÓN FRIEIRO

Profesor de clarinete da Escola de Música de Catoira.

Por Antía Lorenzo González.

Martín Baleirón Frieiro naceu en Rianxo no ano 1969. Iniciou a súa traxectoria musical con tan só 7 anos na Banda Infantil de Taragoña (Rianxo), onde permaneceu ata os 16 anos.

Con esa idade presentouse a unhas probas de “Educando”para a Escola Naval Militar de Marín na que foi admitido,  permanecendo alí ata que se licenciou tendo 18 anos de idade.

Logo entrou na Banda de Vilagarcía como clarinete solista; alí chegou a ser 2º director da banda cando o director era Don Fermín Feijoo (un teniente da Armada).

Con 23 anos pasou a formar parte da Banda Municipal de Santiago de Compostela.

Como docente, deu clase no Conservatorio Felipe Paz Carbajal, en Noia; nas escolas de música de Bandeira, Solfa Fontiñas (Santiago de Compostela) e Catoira.

Tamén deu clases nalgún colexio como, por exemplo.  no Peleteiro de Santiago de Compostela.

Actualmente tamén exerce como Director da Banda de Música de Boiro.

Antía xunto con Martín, o seu profesor de clarinete

-Que idade tiñas cando empe-

zaches a estudar música?

- Empecei sendo un neno, só tiña 7 anos e fíxeno na Banda Infantil de Taragoña.

- Onde estudaches?

-A nivel musical estudei música con mestres da Banda Infantil de Taragoña, mestres como Xosé España Lorenzo que era director da banda e profesor de clarinete.

Logo fixen estudios no Conservatorio de Santiago e sobre todo no Conservatorio Superior de Música de Vigo nas especialidades de clarinete e música de cámara.

A nivel universitario estudei historia na Universidade de Santiago, e teño unha Licen- ciatura en Historia e Ciencias de Música pola Universidade de A Rioxa.

- Por qué te decidiches pola música?

- Empecei nesto da música en primeiro lugar porque na miña familia había certa tradición músical,tiña un bisavó e un tío avó que tocaban en bandas populares e foi o meu avó o que por distintos motivos non pudo adicarse á música e incitoume a min a estudar música.

Ó mesmo tempo tiña varios amigos que estaban na banda e por estar con eles seguín na banda.

- Cal foi o día máis feliz que che proporcionou a música?

- Sen dúbida, o día que aprobei as oposicións para a Banda Municipal de Santiago e, tamén, cando rematei a carreira de Historia e Ciencias da Música.

- Se tiveses que quedarte cunha actuación, cal sería?

- As actuacións máis importantes da miña vida seguro que foron as do meu debut, tanto na Banda Infantil como na Banda Municipal de Santiago.

- Formas parte da banda municipal de Santiago, como é a vida nunha banda?

- A vida nunha formación profesinal coma a banda consiste en adicarse a ela en corpo e alma. Polas mañás hai ensaio, polas tardes hai estudio para preparar os concertos; esto faise de martes a venres.

Hai un concerto cada semana e este concerto adoita ser os domingos, polo tanto, os sábados e os luns adoitan ser os días de descanso.

Dicir que para os que disfrutamos da música, traballar na música, aparte dun traballo, tamén é un pracer.

Martín Baleirón acompañado doutros músicos

- Dentro dunha banda de música ,como é a relación cos compañeiros?

- Son coma en calquera outro traballo. Por suposto, tes grandes amigos e tamén hai outras persoas coas que non tes a mesma relación. Eu teño na banda os mellores amigos.

O importante é que as relacións non afecten á hora do concerto.

- Que instrumento tocas na banda?

- As oposicións aprobeinas co clarinete; estiven tocando o clarinete como clarinete solista pero, fai uns 15 anos, o director da banda considerou interesante que alguén tocara o clarinete baixo, polo que  me presentei voluntario e, dende entón, estouno tocando.

Banda de Música de Santiago de Compostela  nun concerto na praza do Toural

- Aparte da banda de música, tamén eres profesor na escola de música de Catoira.

Que che motiva para dar clases a nenos que empezan coa música?

- Non necesito sentir moita motivación; a motivación xa ma dan os rapaces,ver a súa evolución,o que estudan e aprenden,e que cheguen a sentir a mesma paixón pola músia ca min.

- Que sintes cando ves tocar os teus alunnos?

- Para min é unha alegría pero o que máis me satisface é velos tocar un ano tras outro. Cada vez que sae a tocar un neno pequeño sinto moita alegría e emoción, case coma a dos seus pais.

- Para ti , que representa a Escola de Música de Catoira?

- Para min, a Escola de Música de Catoira máis que unha escola é unha familia, xa que teño unha moi boa relación cos profesores,cos alunnos e cos seus pais.

Son unha familia da cal disfruto moito.

- Con que mensaxe despedirías esta entrevista?

- Máis que unha mensaxe é un desexo.

Desexo que os nenos se acheguen á música sin ningún prexuicio; sobre todo os nenos que consideran certas músicas alonxadas da súa realidade e,  ademais que se acheguen a todo tipo de música

  A música é vida, a música é paixón...!!

Moitas grazas a Martín polas súas palabras!